Europa’s sterkste fort. Verslagen in één dag.
Laat de geschiedenis zich niet herhalen in jouw digitale verdediging
Fort Eben-Emael werd in de jaren 30 gebouwd als het kroonjuweel van de Belgische verdediging. Strategisch gelegen aan het Albertkanaal, uitgerust met de meest geavanceerde militaire technologie van die tijd, en volledig in lijn met de militaire standaarden, stond het symbool voor kracht, controle en veiligheid. Toch… viel het in één dag.
Niet door een gebrek aan technologie. Niet door slechte planning. Maar omdat de aanval die het fort ten val bracht niet binnen het verwachte patroon viel. Duitse luchtlandingstroepen gebruikten stille zweefvliegtuigen en een revolutionair type explosief – holle ladingen – om rechtstreeks bovenop het fort te landen, de artillerie uit te schakelen en wat als ondoordringbaar werd beschouwd te neutraliseren nog vóór iemand wist wat er gebeurde.
Lees meer over dit stukje geschiedenis: https://fort-eben-emael.be/en/home
Waarom brengen we dit verhaal terug naar boven? Omdat het een schoolvoorbeeld is van wat we vandaag de dag nog steeds zien in cybersecurity: organisaties die sterk zijn in technologie, processen en compliance, maar geen rekening houden met dreigingen van buitenaf.
Waarom technologie en compliance niet voldoende zijn
Wanneer we met IT leidinggevenden praten over cybersecurity, draait het gesprek vaak om tooling, governance en compliance. Logisch, het zijn tastbare, meetbare elementen.
Maar dreigingen evolueren sneller dan je interne beleidslijnen. Aanvallers blijven innoveren, testen nieuwe methoden en denken creatief. Net zoals de Duitse troepen destijds, gaan ze niet door de voordeur, maar kiezen ze het onverwachte pad.
De waarheid is: je kunt alles intern perfect op orde hebben, en toch kwetsbaar zijn voor wat er buiten gebeurt.
Jouw cyberstrategie moet beginnen bij de tegenstander
Een robuuste cybersecurity-aanpak steunt op vier pijlers: technologie, processen, mensen en – om echt doeltreffend te zijn – moet ze afgestemd zijn op het landschap (de elementen die je niet kunt veranderen) en bewust van het klimaat (de evoluties die je niet altijd kunt voorspellen). In cybersecurity betekent dit een combinatie van dreigingsactoren, hun motieven, hun capaciteiten en hun relevantie voor jouw organisatie. Helaas wordt threat intelligence – als primaire bron van informatie over dat landschap en klimaat – vaak onderbenut, gereduceerd tot statische risicokaarten of geïsoleerde tools. Het simpelweg integreren in je Managed Detection & Response (MDR)-aanpak of beveiligingsstack volstaat niet. Om écht impact te hebben, moeten inzichten in het dreigingslandschap ingebed zijn in je bredere cybersecuritystrategie en resilience planning.
Het is geen luxe, maar een noodzaak. Alleen door het dreigingslandschap actief te monitoren, kun je de juiste strategische beslissingen nemen: waar je investeert, wat je prioriteert en hoe je je verdedigt.
Strategische context is cruciaal: threat intelligence enkel toepassen op technisch of operationeel niveau (bijvoorbeeld in een SOC) beperkt de impact ervan. Door het strategisch te verankeren kunnen organisaties hun verdediging proactief afstemmen op bedrijfsrisico’s en geopolitieke realiteiten.
Verder dan louter tactische indicatoren: threat intelligence wordt vaak ingezet voor indicators of compromise (IOCs), maar de echte waarde zit in het begrijpen van waarom aanvallers handelen zoals ze doen – hun motieven, tactieken en evoluerende technieken.
Investeringen met impact: wanneer dreigingsinzichten deel uitmaken van strategisch cybersecurityplan, helpen ze CIO’s en CISO’s om investeringen te prioriteren op basis van echte, relevante dreigingen – niet enkel op basis van compliance-checklists of sectortrends.
Cybersecurity budgetten zijn beperkt. Richt je op wat echt telt
Laten we eerlijk zijn: budgetten zijn niet oneindig.
Een effectieve MDR-dienst moet gebaseerd zijn op wat echte aanvallers vandaag de dag doen. Meer dekking betekent niet per se betere bescherming; het draait om precisie en relevantie.
Om je kansen te maximaliseren om een dreigingsactor te onderscheppen, moeten je MDR-capaciteiten afgestemd zijn op de attack kill chain, de fasen die een aanvaller doorloopt van eerste toegang tot exfiltratie. Vroeg in de keten ingrijpen (bijvoorbeeld tijdens verkenning, initiële toegang of privilege-escalatie) heeft de grootste impact en de laagste kosten qua schadebeperking.
Voor veel organisaties is het strategisch inzetten van dreigingsinformatie niet snel of makkelijk haalbaar. Daarom integreert spotit inzichten uit het dreigingslandschap in de (SOC)dienstverlening, zodat we aanvallen kunnen detecteren waar ze het meest waarschijnlijk plaatsvinden en ze stoppen vóór er echte schade ontstaat.
Van fort naar veerkracht
De val van Fort Eben-Emael leert ons een harde les: een sterke verdediging betekent niets als je de aanval niet ziet aankomen.
Bij spotit helpen we organisaties niet alleen om sterke verdedigingslinies op te bouwen, maar ook om wendbaar te blijven. We monitoren het wereldwijde dreigingslandschap voor onze klanten en integreren opkomende TTP’s (tactics, techniques & procedures) actief in onze offensieve securitytests.
Daardoor kunnen we realistische aanvallen simuleren en je verdediging op de proef stellen, gebaseerd op hoe echte dreigingsactoren vandaag te werk gaan.
Van inzicht naar actie
Vooruit blijven betekent leren van de inbreuken die al hebben plaatsgevonden. Het Verizon Data Breach Investigations Report (DBIR) zit boordevol inzichten uit de echte wereld over hoe aanvallers te werk gaan en waar organisaties het kwetsbaarst zijn. Als je jouw cybersecurity serieus wilt versterken, is dit verplichte lectuur.
Volg het DBIR en gebruik de bevindingen om je strategie, trainingen en incident response-plannen te sturen.
Wacht niet tot je zelf een statistiek wordt, leer van de data, pas je aan en blijf veerkrachtig.